Silage
Een kritisch proces bij veeteelt & biogasproductie
Ons onderzoek naar het silageproces levert een aantal mooie conclusies. Op deze pagina geven wij een samenvatting van het onderzoek.
U kan onderaan de bronnen vinden waarop wij steunen. Ook op onze blog zal je diepgaande informatie kunnen vinden.
Het oogstproces
Een gebalanceerd systeem
Tijdens het oogsten onderscheiden we 3 stappen. Oogsten, transporteren en bewaren. De snelheid van het proces kan door elk van deze stappen gelimiteerd worden. Om te begrijpen waar de limiet van het proces ligt, bekijken we elke stap afzonderlijk.
Stap 1: Oogsten
Staand of liggend, opgeraapt, gesneden of gekneusd.
Voor de verschillende gewassen worden andere methodes gebruikt. Voor ons onderzoek hebben we gefocust op het hakselen omdat dit het meest gecombineerd wordt met inkuilen. De snelhied waarmee gehakseld wordt is bepaald door de snijlengte, het kneuzen en het vermogen van de hakselaar.
De capaciteit wordt uitgedrukt in ton per uur.
Stap 2: Transporteren
Veel kleine of een paar grote karren
De capaciteit van het transport wordt enerzijds bepaald door het aantal en de grootte van de karren en anderzijds door de afstand tot de silo en de gemiddelde snelheid. Elke kar heeft een capaciteit die uitgedrukt wordt in km x ton per uur.
Deze capaciteit delen door de afstand en maal het aantal karren en je hebt de capaciteit van het proces, uitgedrukt in ton per uur.
Stap 3: Opslag
Een horizontale kuil, maar ook in balen en verticale silo's
Er zijn verschillende methodes om het voeder op te slaan. Ofwel wordt wordt zoveel mogelijk vocht onttrokken (hooi) ofwel wordt het zonder lucht verpakt (kuil, balen in plastiek). De manier van opslag is bepalend voor de duur en kwaliteit van de bewaring.
Het is een cruciale stap. Wanneer er onvoldoende aangereden wordt, zal de kuil slecht worden.
Dit proces heeft dus ook een capaciteitslimiet, uitgedrukt in ton per uur.
Inkuilen
Verdichten is belangrijk voor de houdbaarheid én voor de minimale voedersnelheid
Vochtig gewas begint te rotten (broei) zolang het zuurstof heeft. Eens de zuurstof op is, gaat het proces over op anaerobe vergisting. Hierdoor verzuurt het voeder tot het een bepaalde zuurtegraad bereikt heeft. De hoge zuurtegraad beschermt het gewas tegen verdere afbraak.
Hoe sneller het proces overschakelt op anaerobe vergisting, hoe minder verlies van voederwaarde. Het is dus belangrijk om het voeder zo snel mogelijk zuurstof te ontzeggen. Plastiek rond de balen of op de kuil zorgt ervoor dat er geen nieuwe zuurstof bij het voeder kan. Het rottingsproces kan dan enkel nog gebruik maken van de zuurstofvoorraad die reeds tussen het voeder aanwezig is.
Door het gewas voldoende te verdichten zorgen we ervoor dat die voorraad zuurstof zo klein mogelijk is.
Momenteel wordt dit gedaan door de balenpers of bij een kuil door een tractor over de kuil te rijden.
Het is een cruciale stap. Wanneer er onvoldoende aangereden wordt, zal de kuil slecht worden. Het verdichten is ook belangrijk wanneer de kuil gevoederd wordt, want naast het beperken van de zuurstofvoorraad zorgt het verdichten er ook voor dat zuurstof minder snel in de kuil raakt via het geopende front, want deze zuurstof laat opnieuw verrotting toe. De snelheid waarmee zuurstof in de kuil kan binnendringen bepaalt in grote mate de voedersnelheid. Wanneer de verdichting beter is kan de voedersnelheid naar beneden. Een lagere voedersnelheid zorgt er op zijn beurt voor dat de silo minder lang moet zijn en daardoor hoger kan worden. Naast minder ruimte op het erf komt de extra hoogte opnieuw de verdichting ten goede.
 |  |
|---|
Bronnen & interessante links
Deze links kunnen interessant zijn:
- Tips voor inkuilen met minimaal verlies
- mySpace pagina
Op deze bronnen steunt ons onderzoek.
